Familie in de tropen...

Vroemmmm… Vroemmmm…. Prut…. Prut… Daar stond ik dan met mijn auto, bovenop een heuvel. Ik probeerde de auto nog een keer te starten, maar aan het geluid van de auto kon ik wel horen dat dit niet meer ging gebeuren.

Omdat de auto niet al te netjes op de weg stond, hadden we maar even een paar sterke mannen ingeschakeld om de auto langs de kant van de weg te verplaatsen. Het was in ieder geval duidelijk dat mijn auto oververhit was geraakt. Nadat hij eindelijk een beetje was afgekoeld, kon ik het water bijvullen. Alleen kwamen we er al snel achter dat het water er met dezelfde vaart aan de onderkant er weer uitkwam. Zelfs ik wist dat dit niet goed was! Dus ik Jamie, de autoverhuurder, bellen en heb hem uitgelegd waar ik stond. Voordat ik ophing, had hij nog één vraag: of ik wel even op de toeter wilde drukken. Ik dacht dat ik het verkeerd had verstaan, dus ik vroeg hem nog wel 3 keer of ik echt moest claxonneren. Nog had ik na de derde keer mijn twijfels over of ik het goed had verstaan, maar ik volgde zijn bevel op, waarop Jamie zei: ‘bon, ik kom eraan!' Later bleek dat Jamie wilde weten of de accu leeg was. Inderdaad… logisch.

Na veel belletjes met Jamie, werd ik naar de automonteur gebracht. Hier kon ik wachten op mijn auto. Uiteindelijk kwam de automonteur met de mededeling dat het niet vertrouwd was om nog met de auto te rijden. Dat betekende dus dat ik voor vandaag geen auto meer had en ik zou hem pas de volgende dag weer op kunnen halen…

Hier zat ik nu echt niet op te wachten! Net op de dag dat mijn ouders, Janine, oom en tante naar Curaçao kwamen, had ik dus geen auto om naar het vliegveld te gaan om ze op te halen. Hier had ik me juist zo op verheugd! Gelukkig is het allemaal goed gekomen. Een huisgenootje is met mij meegegaan naar het vliegveld.

Op het vliegveld stond ik vol spanning te wachten op mijn familie. Een kwartier later kwamen ze eindelijk naar buiten en kon ik ze weer in mijn armen sluiten. Wat een heerlijk moment was dat! Het is zo bijzonder om je familie op het vliegveld op te wachten en dat ze een kijkje komen nemen in mijn leventje hier op het eiland.

Nadat ik ’s maandags uit mijn werk kwam, ben ik naar Jan Thiel gereden. Eindelijk kon mijn vakantie dan ook beginnen, want ik had nog wel het één en ander op de planning staan…

De volgende dag (dinsdag) heb ik ze meegenomen naar Punda en Otrobanda. Ik heb uiteraard de mooiste plekjes in Punda en Otrobanda laten zien. Eindelijk kon ik ze laten ervaren hoe het is om over de pondjesbrug te lopen, te varen op de pondjesboot en te wandelen door Punda. ’s Middags zijn we lekker op Jan Thiel gebleven waar we een heerlijk verkoelende duik konden nemen in het zwembad. Janine heb ik ’s avonds meegenomen naar Veeris, waar ik woon, want daar hadden we dansles. Omdat ik graag op dansles a la hiphop/streetstyle wilde, had ik een kennis gevraagd om mij dansles te geven. Zij gaf aan dat ze dit leuker vond om aan een groep te geven, dus heb ik een aantal mensen uitgenodigd om samen met mij elke week te dansen. Ik vind het onwijs leuk om te dansen en nieuwe moves te leren.

Na Punda en Otrobanda te hebben bezocht, werd het tijd voor het bezichtigen van de andere kant van het eiland, genaamd Westpunt. Op het strand Santa Cruz hebben we een boottocht gemaakt naar verschillende strandjes. We werden gedropt op een verlaten strandje, genaamd Santa Pretu en daar konden we ons anderhalf uur vermaken met snorkelen. Het is hier zo ontzettend mooi onder water met de verschillende soorten vissen en hun bijzondere kleuren, maar ook het koraal was geweldig om van dichtbij te kunnen bewonderen. Het heeft even geduurd voordat ik kon snorkelen, maar nu ik het kan, vind ik het echt helemaal geweldig. Met mijn vader ging het snorkelen minder goed. Met een snorkelbril en je eigen bril snorkelen, gaat niet echt samen, waardoor hij zijn bril is verloren. Zelfs na lang zoeken onder water konden we de bril niet terug vinden. Heeft hij toch nog een aandenken op Curaçao liggen :).

Omdat we in de buurt waren bij de stichting waar ik werk, zijn we hier ook langs geweest. Mijn ouders, oom en tante hadden allemaal cadeautjes meegenomen, dus de kinderen vonden het geweldig dat er visite kwam. Ze waren uiteraard erg blij met de cadeautjes. De dag hebben we afgesloten met een kijkje te nemen bij mij thuis en uit eten te gaan op het Wilhelminaplein.

Na een intensief dagje was het de volgende dag tijd voor een relaxt dagje op Jan Thiel om vervolgens de volgende dag nog een keer naar Westpunt te rijden om het woeste water bij Shete Boka te bewonderen. Wat was het heerlijk om mijn familie te zien genieten van de woeste natuur. Uiteraard wilde ik ook de rots laten zien waar ik de sprong in het diepe heb gewaagd. Na wat gedronken te hebben bij Playa Forti zijn we naar het strand Grote Knip gereden om even wat verkoeling te zoeken in de zee. Leuk om te zien dat ze zich verbaasden over het heldere water en de warme temperatuur van de zee.

Een intensief dagje werd weer afgewisseld met een relaxt dagje op Jan Thiel. Omdat er nog souvenirtjes gekocht moesten worden, zijn we eerst naar Punda en Otrobanda geweest. Ik heb ze getrakteerd op een Batido. Dit is een mix van melk, fruit, ijs en suiker. Een heerlijke smoothie die je geprobeerd moet hebben als je op Curaçao bent. ’s Middags was het weer tijd voor het zwembad op Jan Thiel. Om de vakantie af te sluiten, zijn we ’s avonds uit eten geweest bij de Kleine Wereld. Een mooi ingericht restaurant met een geweldig uitzicht op het Spaanse water.

En dan breekt toch echt de laatste dag aan… Een dag die ik met gemengde gevoelens inging. De week was best intensief, omdat we elkaar zoveel te vertellen hadden en ik van alles wilde laten zien. De dagen vlogen voorbij en het voelde voor mij, alsof ik ze even bij me kon hebben en al snel weer los moest laten. Ik had het dan ook best moeilijk met het afscheid op Hato. Het moment dat ze toch echt teruggingen naar Nederland en het een tijdje zou duren, voordat ik ze weer zag. Na lang staan uitzwaaien onderaan de roltrap, reed ik terug met mijn auto naar huis. Eenmaal thuis had ik een leeg en eenzaam gevoel. De hele week was ik intensief opgetrokken met mijn ouders en nauwelijks thuis geweest en nu begon het echte leventje weer en was ook mijn vakantie voorbij. Gelukkig was Laura zo lief om mij mee te nemen naar het strand Cabana waar we heerlijk wat hebben gedronken en hebben bijgekletst.

De volgende dag begon ook ik weer met werken. Het was ook heerlijk om de kinderen weer te zien. Ze leefden toch wel erg met mij mee toen ik vertelde dat ik un tiki triestu was toen ik mijn ouders uitzwaaide. Waarop Shudrick reageerde: ‘maar je hebt tante Albertine en tante Anoek en wij zijn er, dus je hoeft toch helemaal niet verdrietig te zijn?' Waarop ik de kinderen uitlegde dat familie toch wel heel speciaal is….

Paps, mams en Janine, bedankt dat jullie op Curaçao zijn geweest en dat jullie een kijkje hebben genomen in mijn leventje hier op het eiland.