Bedoeld om te schijnen...

Deze week begon dat eindelijk het vakantieplan! Met 30 kinderen wel te verstaan! Waarvan 15 nieuwe gezichten van de reclassering en 15 kinderen van Embrace. Zeven dagen lang konden de kinderen genieten van heerlijke onbezorgde dagen.

Dertig kinderen met allemaal een eigen levensverhaal, kinderen die het thuis niet altijd even gemakkelijk hebben en elk kind met een eigen persoonlijkheid. Met al die kinderen was het wel even zoeken naar overzicht, maar dat was al snel gevonden. Aan al die lachende gezichtjes was in ieder geval te zien dat ze er veel zin in hadden. Net zoals het team! Een stevig team van acht begeleiders, waarvan er vier speciaal uit Nederland waren gekomen, met een groot hart voor kinderen en allemaal even enthousiast. Dat was al snel zichtbaar. Zelfs van een taalbarrière was weinig te merken. En eigenlijk klinkt 'mi tin pisie', bijna hetzelfde als 'ik moet plassen'.

Kobra’s, leguanen, leeuwen, kaaimannen en een 30-tal vliegende Antilliaantjes. De eerste dag van het vakantieplan vond plaats in de dierentuin en de kinderboerderij. Door de stralende zon, de lachende gezichtjes al rennend door de dierentuin, was het een mooie dag. Mijn kleine dossier van Papiamentse woorden klonken regelmatig door de dierentuin. De speurtocht maakte het extra leuk. Op de terugweg lagen de vier allerkleinsten lekker te slapen in de bus. Nagenietend van een heerlijke dag met nog heel veel leuke dagen in het vooruitzicht!

De tweede dag stond de Ostrisch farm en de Aloë Vera plantage op het programma. Op de Ostrisch farm wanen we ons al snel in Afrika; gras en zandvlaktes wisselen elkaar af en de struisvogels doen de rest. We mochten zelfs allemaal op een struisvogelei gaan staan! Na een bezoek aan de Aloë Vera plantage, waar we informatie kregen over het ontstaan van Aloë Vera en waarvoor het gebruikt kan worden, hebben we heerlijk gegeten bij de zee. Daar konden de kinderen nog lekker eventjes met de blote voeten in het water spelen.

Wat is Curaçao toch prachtig en even zijn we allemaal heel onbezorgd. Na een prachtige groepsfoto, waarbij Shantie maar bleef swingen (explosie van enthousiasme), stappen we weer in de bus terug naar huis. Daar luisteren we naar de drumband op een cd en achterin wordt driftig en vrolijk mee getrommeld. De kinderen gierden van het lachen en daar gaat het natuurlijk allemaal om. Geweldig al die vrolijke gezichtjes!

Maar dan zie ik dat kleine mannetje... Een kind dat helemaal zijn eigen gang gaat en lijkt op te gaan in zijn eigen wereldje. Op zo’n moment denk ik na over wat er in zijn hoofdje omgaat, of hij geniet van deze dag, wat voor levensverhaal schuilt er achter dit jongetje en is er een moeder die op hem wacht als hij thuiskomt, zodat hij zijn verhaal kan vertellen. Straks ga ik weer naar mijn eigen huis met mijn eigen plekje, waar ik even lekker kan bijkomen. Wat een wereld van verschil! Daarom gaan we heerlijk verder naar de volgende dag… Morgen!

Het Sea Aquarium, een begrip op Curaçao. Een soort van Dolfinarium maar dan wat kleiner. Bij de ingang van het Sea Aquarium konden de kinderen hun Meant to shine shirts weer aantrekken, zodat ik precies kon zien welke kinderen er bij de ‘club’ hoorde. Nu nog mijn eigen groepje kinderen verzamelen en onze pas kon voortgezet worden naar de onderwaterwereld.

Het is nogal chaotisch, de medewerkers zijn druk en er zijn veel groepen met een groot aantal kinderen. De kinderen storen hier zich niet aan, want ze zijn maar al te druk bezig met de visjes en de zeeslangen die verschillende kleuren en vormen hebben. ‘Magic’, is de bak met zeekomkommers en zeesterren die de kinderen mogen vasthouden. Wat helemaal geweldig was, waren de dolfijnen die een mooie show gaven. De kinderen waren, net als ik, onder de indruk van de kunstjes die de dolfijnen ons lieten zien, maar ook van de onderwaterwereld. Ook vandaag kon ik weer genieten van de stralende gezichtjes, allemaal even onbezorgd.

Het besef dat we de kinderen de nodige persoonlijke aandacht kunnen geven, geeft mij veel voldoening. We zijn met een grote groep kinderen, maar ook met veel begeleiders, zodat dit mogelijk is. Als een kind even verdrietig is of juist veel enthousiasme laat zien, kan hier extra aandacht aan worden geschonken. Op die manier ervaren de kinderen dat ze worden geaccepteerd met hun eigen persoonlijkheden.

Na de dolfijnenshow was het dan toch echt tijd voor de McDonald's! Na de bestelling te hebben doorgegeven, konden we dan eindelijk aan tafel. Al snel werd de dipsaus voor de kipnuggets, door een paar meiden omgetoverd tot lipgloss, waarvan glimogen en glimlipjes het resultaat waren. De speeltuin van de McDonald's was een favoriete plek om 'antrakoteam' te spelen. Dit is een gespecialiseerd politieteam op Curaçao. Toch komt er ook aan deze dag een eind en was het tijd om naar huis te gaan. Gelukkig is er morgen weer een dag…

Vandaag stond er een sportdag bij Sint Michiel op het programma! De auto werd volgeladen met spullen, om vervolgens naar Sint Michiel te rijden. Wat ik zie, is een grote hectare grond met veel dieren, zoals paarden en kippen. Van een afstand zie ik een paar grote honden blaffend achter het hek staan. Gelukkig hoeven we daar niet te zijn. We parkeren de auto en lopen met alle spullen naar de picknickplek. Van pionnen, voetbal tot hoepels en emmers, overal is aan gedacht om de sportdag zo goed mogelijk te laten verlopen. Ik had zelfs een groot spandoek ontworpen met daarop ‘Meant to Shine spelen'. We hadden net alle activiteiten klaargezet en daar kwamen de bussen, volgeladen met kinderen, het erf oprijden. De één met nog een slaperig hoofd, waar duidelijk aan af te lezen is dat ze nog een beetje bij moest komen, de ander met bruine pretoogjes en weer een ander kwam met een hoop geroezemoes de bus uit. Allemaal hadden de kinderen lachende gezichten, zodat de sportdag met vol enthousiasme kon beginnen. En dat gebeurde ook! Met een hoop lawaai stormden de kinderen de speeltuin in of ze gingen eens even lekker op onderzoek uit. Want wat is er leuker dan de dieren een bezoekje te brengen. Sommige kinderen dachten dat de paarden wel extra verzorging konden gebruiken of gewoon lekker verwend mochten worden. Dus daar gingen de dames; de schuur in, op zoek naar hooi voor de paarden! De paarden kregen in ieder geval de nodige verzorging. Net zoals dit de kinderen ook kregen, want er was genoeg te doen. De spelletjes waren leuk en de kinderen deden actief mee. Er was ook voldoende ruimte om even lekker met elkaar te spelen. De kinderen hebben zich weer vermaakt. Het team is ontzettend leuk, maar is ook goed op elkaar afgestemd, waardoor het dus allemaal prima verloopt. Ook op deze dag komt toch weer het moment dat het tijd is om de kinderen naar huis te brengen. Tot nu toe heb ik elke dag opnieuw de fijne gedachte dat ik tegen de kinderen kan zeggen dat ik ze morgen weer zie.

Het gaat elke dag een stukje vlotter! Moest ik de kinderen de eerste dag nog wakker maken en helpen met aankleden, nu staan ze al buiten op mij te wachten. Klaar om opgehaald te worden. Al pratend en met een vrolijk gezicht stappen ze de auto in. Na de tantes ‘bon dia’ gewenst te hebben, zetten ze hun gesprekje voort. Soms gaat dit met een hoop lawaai en rumoer, maar één ding is zeker: wat hebben ze het gezellig zo samen op de achterbank! Na een half uurtje rijden, komen we aan bij landhuis Knip, waar de kinderen allemaal weer bij elkaar zijn. Leuk om te zien dat ze het goed met elkaar kunnen vinden. Dat belooft weer een gezellige dag te worden...

Ik ben onder de indruk van de locatie. De omgeving is prachtig, het landhuis indrukwekkend en niet in de laatste plaats vanwege zijn geschiedenis. De gids die ons door de beboste omgeving leidt, is Shelly. Zij is de moeder van een aantal pleegkinderen van Mirjam en Ane-Marten. Ze werkt bij het landhuis en ze vertelt enthousiast over de natuur, maar ook over een stukje geschiedenis van het eiland.

Dan komt ook dat kleine mannetje weer om de hoek kijken en een klein beetje laat horen van wat er nu werkelijk in zijn hoofdje omgaat."Mijn papa zit in de gevangenis en jouw papa? Soms gaan we naar papa toe en dan krijgen we koekjes en limonade. We gaan vaak in de "mundi" spelen en dan gaan we leguanen vangen die mama kookt, zodat we ze kunnen eten". Het jongetje is 3,5 jaar en met deze woorden spreekt hij zonder emotie of gevoel. Dat raakt mij enorm en wat ben ik dankbaar dat we dit jongetje mogen leren kennen en een week lang met hem mogen optrekken. Het moment om ook weer van dit jongetje en veel andere kinderen afscheid te nemen, komt steeds dichterbij. Nog niet aan denken, want dat duurt nog twee heerlijke lange dagen…

Waar ik aan denk bij een dagje strand? Kinderen en strand… dat wordt een chaos! Het begint ’s ochtends al bij het verzamelen van zwembandjes, speelgoed en handdoeken. Vervolgens kom je bij de zee en moeten de nodige voorbereidingen getroffen worden, voordat de kinderen kunnen zwemmen. Dus 40 bandjes opblazen, want de kinderen hebben toch echt allemaal twee armen, zwemkleding aantrekken en kleding ordenen. Als het tijd is om naar huis te gaan, moeten de kinderen allemaal weer opgetrommeld worden om zich aan te kleden. Het is elke keer weer puzzelen om de onderbroeken, shirts, slippers en handdoeken bij het goede kind aan te trekken in de hoop geen stukjes over te houden of kwijt te zijn. Elke keer denk ik opnieuw, waar ik me toch zo druk over maak, want alles verloopt gewoon goed. De kinderen zijn vrolijk, er zijn genoeg begeleiders om de kinderen in de gaten te houden en ik…? Ik heb ontzettend veel plezier met de kinderen. Ze kunnen zo heerlijk om je heen hangen en ze letten zelf goed op dat ze niet te ver het water ingaan. Alles verliep dan ook prima en ik had een ontzettend leuke stranddag.

De laatste dag! We hadden een relaxed dagje op de locatie van Meant To Shine zelf; film, een fantastisch luchtkussen, een beauty- en schminkhoek en nog veel meer ander leuk speelgoed was aanwezig voor de kinderen. Mooi en ontroerend om te zien dat vooral de kleine kinderen genieten van uren fietsen op een driewieler en maar 'heen en weer' op de schommel. De dag hebben we traditioneel afgesloten met het uitreiken van certificaten, een foto en een luid applaus voor elk kind!

's Avonds hebben we een gezellige barbecue gehad met iedereen die betrokken is geweest bij het vakantieplan.

Het was een drukke week, maar elke dag heb ik genoten van de kinderen. Van de lachende gezichtjes elke dag opnieuw en wat was het fijn om te zien dat ze echt zichzelf konden zijn. Stukje bij beetje zag je kinderen opbloeien. Wat was het heerlijk om de kinderen te laten genieten van elke dag. Het team was geweldig. Stuk voor stuk hebben de kinderen iets toegevoegd aan deze week en hebben ze dit voor mij tot een geslaagd vakantieplan weten te maken. Het was echt allemaal heel bijzonder, want geluk is bijzonder en geluk is veel van het goede, zoals veel liefde, geduld, aandacht, tijd, energie en enthousiasme. Het was een vakantieplan om nooit meer te vergeten!