Hoe een gewoon uitje toch heel bijzonder kan zijn.

De dag begon mooi met een blauwe lucht, weinig wolken en een heerlijk zonnetje. Een ideale dag om de verjaardag van Julivien, één van de kinderen van Embrace, te vieren.

De grote koelbox was ingepakt met snoep, drinken, koekjes en natuurlijk een grote bolo (taart). Rond een uur of één ’s middags waren alle kinderen gearriveerd. We hadden ’s ochtends al een speurtocht in elkaar gezet en we zouden deze gaan uitzetten op het strand, genaamd Santa Cruz. Na de speurtocht konden de kinderen lekker gaan zwemmen. Aan het eind van de ochtend begonnen er steeds meer donkere wolken aan te komen en het begon harder te waaien. Ik vond het zelfs al een beetje fris worden. Nog geen 10 minuten later begon het heel hard te regenen. Ik zag het hele feestje van Julivien al in het water vallen…

Op het strand aangekomen, had ik de speurtocht uitgezet. Dit ging niet, zoals ik verwacht had. Het was dan wel gestopt met regenen, maar het waaide flink, waardoor de kaartjes telkens wegvlogen. Gelukkig lagen er genoeg stenen op het strand, dus de kaartjes op hun plek houden, was dan ook geen probleem meer. Na de speurtocht eindelijk uitgezet te hebben en voordat ik nog kon zeggen dat het gelukkig droog was, begonnen de eerste spetters alweer te vallen. Zelfs op Curaçao heb je dus dagen dat het minder mooi weer is.

Gelukkig vonden de kinderen de speurtocht helemaal geweldig. Als een echt team losten ze de vragen op en deden ze actief mee met de verschillende activiteiten. Na de laatste opdracht begonnen de kinderen toch wel zin te krijgen in het nemen van een duik in het water. Terwijl ik totaal geen zin had in zwemmen, omdat het bewolkt was, het waaide hard en af en toe regende het, besloot ik toch maar het water in te gaan. Net dat ik op het punt stond om samen met de kinderen een duik te nemen, kwam er een man op ons afgelopen...

‘Mag ik me even voorstellen? Ik ben Captain Goodlife. Ik heb een nieuwe watertaxi. Vinden jullie het leuk om een stukje met mij mee te varen?' Niet veel later had iedereen een comfortabel plekje in de watertaxi. We voeren naar Lagune, een lokaal strandje, en nog een eind over zee. Het water was overal heel helder. Ondertussen vertelde Captain Goodlife over de leguanen die je op bepaalde stukken gebergte ziet. Langzaam voeren we verder. De kinderen waren erg onder de indruk van het spontane uitje op de boot.

De Captain had ons nog niet alles laten zien. Hij bracht ons met zijn watertaxi naar de blauwe kamer. De blauwe kamer is een onderwatergrot. Je vaart er met een bootje heen, maar om de grot van binnen te kunnen bekijken, moet je een paar meter onder water zwemmen, zodat je vervolgens in de grot komt. Dit leek me wel heel bijzonder om van dichtbij te zien, dus ik stond al klaar op de rand van de boot, om de zee in te duiken. De kinderen keken mij ondertussen geschrokken aan en ze vroegen zich natuurlijk af of ik echt de grot in zou gaan.

Een sprong in de diepe zee was al snel genomen, om vervolgens na een paar meter onder water te hebben gezwommen een kijkje te nemen in de blauwe kamer. Het meest bijzondere van de grot was het water dat heel laag stond, het heldere zeewater en de rust die ik voelde. Alleen de geluiden van de zee met haar golven, waren te horen. Een plek waar je echt tot rust kunt komen. Een geweldige ervaring om deze grot te mogen bezichtigen. Zo werd het feestje op het strand toch wel een heel bijzonder uitje.

Ik geniet nog steeds van het werken met de kinderen. Het is leuk om te zien dat de kinderen vrolijk zijn en actief meedoen met het programma binnen Embrace. Deze maand werken we aan het thema ‘emoties’. De kinderen kregen bijvoorbeeld de opdracht om een gezicht te tekenen met een emotie die ze op dat moment voelden. Het waren allemaal blije en vrolijke gezichten die de kinderen tekenden. Dat geeft mij een bijzonder goed gevoel. Vooral omdat ik op zo’n moment besef waar ik het allemaal voor doe. kinderen met een problematische achtergrond een fijne tijd geven en een bijdrage kunnen leveren aan hun algemene ontwikkeling.

Ik leer ook veel van het contact met de opvoeders (oma en moeder) van de kinderen. Verder vind ik het ontzettend leuk om scholen te bezoeken en te praten met de leerkrachten van de kinderen. Heel interessant om te zien hoe de scholen er van binnen uitzien; kinderen dragen een uniform, veel kinderen in één klaslokaal, spreken in het Papiaments, rangverschil tussen het hoofd van de school en de leerkrachten.

Ik heb nog een nieuwtje! Ik ga mijn doelgroep verbreden! Ik ben gevraagd om een tienerkamp te leiden. De tienerkamp wordt georganiseerd door Annemarie en staat gepland in juli. Annemarie vangt tieners op wanneer ze uit school komen. Een paar weken geleden had Annemarie een volleybalwedstrijd georganiseerd voor de tieners, buurtkinderen, vrijwilligers en stagiaires op het eiland. Kortom, iedereen was welkom. Natuurlijk was ik ook van de partij, want ik wilde toch wel weten met wat voor meiden ik op kamp ga.

Het zijn pittige meiden, maar ik zie het als een enorme uitdaging om met deze meiden op kamp te gaan. Zo staan er al verschillende activiteiten gepland, zoals de Christoffelberg beklimmen, bowlen, film kijken, zwemmen, strand, maar ook chillen, tutten en veel relaxen. We slapen op een camping, genaamd Siloam, in barakken.

De camping ligt een eindje rijden van de bewoonde wereld. Dat betekent een heel primitief kamp met weinig licht. Een zaklantaarn is dus geen overbodige luxe om de weg naar het toilet te kunnen vinden, gewapend met een w.c. rol onder mijn arm, en om de insecten en eventueel andere dieren te kunnen ontwijken. Een lichtje is ook noodzakelijk om ongedierte op afstand te houden die je tegen kunt komen in de barak, omdat er teveel gaten en kieren zijn. Dan heb ik het nog niet gehad over de te krappe slaapbarakken, hoe opstandig tieners kunnen zijn, dat ze over het algemeen alleen Papiaments spreken en dat we ook nog eens werken met corveediensten. Je kunt je voorstellen dat dit wel een hele uitdaging voor mij zal zijn. Vooral omdat ik kinderen in de basisschoolleeftijd gewend ben. Jullie zullen meer over de tienerkamp horen als het zover is.

Zoals je kunt lezen, heb ik het ontzettend naar mijn zin hier. Ik heb al veel gezien van de cultuur hier op het eiland. Ook blijft het leuk om toeristische plekjes te bezoeken.